Jajo kuliste, początkowo bezbarwne, później zielonkawe. Gatunek przędzie pajęczynowe nici. Rozwój jednego pokolenia (w zależności od warunków) trwa 7-60 dni. Pokolenia nakładają się i jednocześnie występują wszystkie stadia rozwojowe: jaja, larwy i osobniki dorosłe. Szkodnik żeruje na spodniej stronie blaszki liściowej.

Larwy żerują na liściach przegryzając skórkę liścia, niszczą komórki miękiszu wysysając ich zawartość, w skutek czego zostaje zahamowany proces życiowy, komórki wypełniają się powietrzem, liście szarzeją i stają się srebrzyste, z czasem opadają. Jeżeli występowanie szkodnika jest bardzo liczne, przędziorki zasiedlają również ogonki liściowe, szypułki kwiatowe, kwiaty, a także młode przyrosty. Zmniejsza się ilość i wielkość owoców oraz widoczne jest zahamowanie wzrostu drzew, z powodu masowego żerowania szkodnika. W sezonie występują cztery do pięciu pokoleń przędziorka. Rozwojowi tego szkodnika sprzyja gorące i suche lato.

Samice wychodzą z zimowych kryjówek pod koniec kwietnia lub na początku maja i zaczynają intensywnie żerować na rozwijających się liściach. Zapłodnione jesienią samice równocześnie z żerowaniem zaczynają składać jaja. Do głównych objawów występowania szkodnika widocznych gołym okiem – uszkodzenie blaszki liściowej i młodych pędów, można dodać występowanie białej przędzy na spodzie liści. Silnie uszkodzone liście żółkną i przedwcześnie zasychają. Przędziorek ten jest szczególnie groźny dla róż podczas ciepłej i bezdeszczowej pogody. Szybko się wówczas rozmnaża i oprzędza liście i kwiaty.