Są to małe owady o bardzo zróżnicowanej budowie ciała. Samice są zawsze pozbawione skrzydeł, większe od samców, o ciele robakowatym, przykrytym często nalotem woskowym. Czerwce dzielone są ze względu na wygląd na trzy rodziny: wełnowce (miękkie ciało pokryte woskowym, puchowym nalotem); misecznikowate (ciało wypukłe, nagie lub pokryte woskowym nalotem); tarcznikowate (są okryte tarczką niezrośniętą z ciałem).

Szkodliwość owadów polega na wysysaniu soków z rośliny oraz na „zakażeniu „ roślin wprowadzanymi wydzielinami, które powodują zahamowanie wzrostu, powstawanie nekroz i obumieranie pędów. Rosa miodowa wydzielana przez czerwce jest bardzo dobrym „pożywieniem” dla grzybów spadziowych, które utrudniają asymilację rośliny. Liście i pędy pokrywają się czarnym nalotem (sadze).

Samice są owalne, wypukłe, strona grzbietowa jest stwardniała w postaci tarczki. U młodych samic jest koloru żółtobrązowa, u dorosłych jest koloru ciemnobrązowego, błyszcząca długości 2,7-3,4 mm i szerokości 2-2,2 mm. samice misecznika żerują na igłach oraz pędach cisów, wysysając soki roślinne na skutek czego igły żółkną, następnie brązowieją i ostatecznie opadają. Pokrywa je lepka substancja, tzw. rosa miodowa, na której rozwijają sie grzyby sadzakowe, widoczne w postaci czarnego nalotu.