Samica składa jaja tylko w dzień na spodzie liścia, w jego części szczytowej. Jaja są owalne i zostają umieszczone w rzędach w pozycji pionowej. Ich barwa w początkowej fazie rozwoju jest kremowobiała ale w trakcie dojrzewania zmienia swój kolor na ciemnoszary lub grafitowy. Samica w trakcie swojego życia składa od 150 do 500 jaj.

Poczwarki powstają po czwartym stadium larwalnym i są płaskie, żółtawo-białe o owalnym kształcie. Ich osłonka otoczona jest pierścieniem sztywnych, woskowych pręcików. Osiągają długość ok. 0,3 mm, co sprawia, że można je dostrzec jedynie pod lupą. A szukać trzeba ich na najstarszych liściach.

Są cztery fazy stadium larwalnego. I choć pierwsza z faz jest larwą ruchliwą (tzw. gąsienice), to wciąż poruszają się tylko na spodzie blaszki liściowej. W kolejnych trzech fazach pozostają do liścia przyklejone na płasko. Kształt ich niewiele się zmienia w trakcie zmiany faz, w zasadzie tylko rosną. A do wzrostu potrzebują dużej ilości białka, dlatego wysysają z liści sok, który zawiera również spore ilości cukru, nadmiar którego larwy wydalają w postaci rosy miodowej (tzw. spadzi). Rosa zaczyna oblepiać rośliny a na jej powierzchni pojawiać zaczynają się grzyby spadziowe, których grzybnia również zaczyna przyrastać, powodując zatykanie aparatów szparkowych liści.

Przez szczelinę w kształcie litery T z otoczki poczwarki wyłania się owad dorosły. Mała (1,5 mm) bialutka muszka (w rzeczywistości jest to pluskwiak równoskrzydły). Mączlik szklarniowy (Trialeurodes vaporariorum) jest koloru jasno zielonkawego ale dzięki temu, że ciało jego pokrywa warstwa białego, woskowego nalotu wydaje się być śnieżnobiały. Żeruje na spodzie młodych liści i tam samica składa jaja. Dzięki dobrze rozwiniętemu aparatowi gębowemu, który pełni funkcję nakłuwająco – ssącą pobiera soki roślin powodując ich zamieranie. Najliczniej występują gdy powietrze jest suche i gorące.