Krocionogi są rozdzielnopłciowe. Od maja do września zapłodnione wcześniej samice   składają jaja. Budują gniazda w ziemi nadając im kształt dzwonu. Na dnie umieszczają kilkaset jaj, w których przez kilka kolejnych tygodni będą rozwijały się larwy. Proces składania jaj trwa od maja do września.

Po wylęgu z jaj młode larwy wyglądem swym przypominają już osobniki dorosłe. Są od nich tylko dużo mniejsze i mają mniej par odnóży. Ich życie wypełnia żerowanie w cebulach (drążą kanaliki) lub młodych pędach i kiełkach hiacyntów. W tym czasie wielokrotnie linieją zrzucając pancerzyk i za każdym razem ciało ich zyskuje dodatkowy segment opatrzony kolejnymi odnóżami. Larwy zimują w zagłębieniach, pod skrzynkami, kamieniami lub same wygrzebują sobie małe jamki. Postać dojrzałą uzyskują po roku.

Krocionogi występujące w Polce mają długość ciała od 8 do 32 mm, na co składać się może od 35 do 85 segmentów i od 49 do 87 par nóg (samce). Samice są większe i ich ciała mierzą od 13 do 37mm, od 18 do 60 segmentów i od 65 aż do 103 par nóg. Ciała ich są silnie wydłużone i walcowate o zmieniającej się barwie od żółtoszarej do żółtobiaławej. Wzdłuż boków umiejscowione są gruczoły wydzielające czerwony płyn w skład którego wchodzi m.in. kwas pruski. Krocionogi żywią się m. in. kiełkującymi częściami roślin, bulwami oraz korzeniami, doprowadzając rośliny do zagłady, jeśli pojawią się w dużej liczbie. W częściach podziemnych rośliny może żerować kilka krocionogów, również w towarzystwie innych szkodników, gdyż one mu nie przeszkadzają. Osobniki dorosłe zimują w zagłębieniach, pod donicami czy kamieniami. Żyją od 3 do 5 lat.